طرّاحی و مقایسه‌ی اثربخشی دو برنامه‌ی درمانی مبتنی بر اصول درمان روایتی و درمان مبتنی بر آموزه ‌های قرآنی در کاهش تعارض‏های زناشویی

      هدف: هدف پژوهش حاضر طرّاحی‏ و مقایسه‌ی اثربخشی دو برنامه‌ی درمانی مبتنی بر اصول درمان روایتی و درمان مبتنی برآموزه‌های قرآنی درکاهش تعارض‏های زناشویی با توجّه به محتوای بستن در ایجاد آن بود. سه گروه برای انجام تحقیق در نظر گرفته شد،که هر گروه شامل (10 =n) نفر بودند. جامعه‌ی این پژوهش را مراجعانی که به مرکز فوریت‌های بهزیستی شهرسنندج و کلینیک مرکز مشاوره‌ی دانشگاه کردستان‏ تشکیل می دادند.       روش: طرح پژوهش حاضر از نوع طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون نامتعادل با گروه کنترل بود. در ابتدا به روش انجام مصاحبه‌ی اوّلیه و درمیان گذاشتن شرایط کار و توافق با مراجعان به صورت تصادفی ساده درسه گروه (درمان روایتی، آموزه‌های قرآنی و گروه کنترل) جایگزین شدند.       یافته‏ ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزه‌های قرآنی و درمان روایتی تأثیر معناداری برکاهش تعارض‏های زناشویی افراد داشته است.         نتیجه‏ گیری: نتایج پژوهش نشان داد که گشتالت‌های ناتمام تأثیر زیادی در ایجاد تعارض‌های زناشویی به عنوان یک فرآیند ارتباطی صمیمانه دارد . لذا از راهبردهای درمان روایتی و آموزه‌های قرآنی برای کاهش تعارض‌ها استفاده شد که نتایج موثّری داشتند